“Van dichtbij kun je niet haten” is een zin uit het boek “Verlangen naar verbinding” van Brené Brown. Hoe meer je verbonden bent met iemand of iets, hoe moeilijker het is om die te negeren of te verachten. Des te simpeler om lief te hebben.
Van veraf is het gemakkelijk om onverschillig te blijven of negatief te doen.
Voor je ‘t weet vertrap je ze
Deze gedachten gingen door me heen toen ik op mijn buik voor deze madeliefjes lag. Even daarvoor liep ik in het gazon over ze heen, ze vertrappend terwijl ik een goede hoek zocht om een mooi beeld van het klooster te schieten. Ze waren met zn honderden, misschien dat ik het daarom niet zag? ik zag alleen een witte waas. Binnenkort worden ze omgemaaid. Op mijn buik, met de camera ingezoomd op twee van hen, zag ik ineens weer de eenvoudige schoonheid van deze bloempjes! Het heldere wit, het warme geel, de symmetrie, de kwetsbaarheid, prachtig!
Het kost enige moeite
Op je buik gaan liggen kost wat moeite. Je hebt ook niet altijd je goede lens bij je… Zo heb ik mezelf er vaak vanaf gemaakt als ik iemand niet snapte, of aversie voelde. Of als er domweg gewoon een vooroordeel op plopte. Zo heb ik jarenlang geworsteld met een collega die ik koel, afstandelijk en nors vond. Er zat veel boosheid in hem. Niet mee samen te werken, een last voor collega’s, vond ik… Tot ik op een personeelsavond eens echt met hem aan de praat raakte. Hij vertelde iets over zijn kindertijd, de liefdeloze opvoeding, ouders die alleen maar met hun werk bezig waren, en nog meer van dat naars. Hij veranderde niet, maar ik zag hem ineens van dichtbij, van binnen.