Gewapend met een haakse slijper en twee lange verlengsnoeren begaf ik mij vanmiddag terug naar Albert Heijn. Daar moest ik mijn fiets -geketend aan een hek door een niet meer te openen kettingslot- bevrijden. Mijn aanname was dat Albert H. mij wel een paar Watts stroom wilde schenken. Foute aanname! De baliemedewerkster is op mijn aandringen zelfs twee keer naar de bedrijfsleider gestapt, maar deze bleef onverbiddelijk; “hier werken wij niet aan mee”. Op mijn verzoek om hem persoonlijk mijn onschuld te bewijzen kon niet worden ingegaan; de bedrijfsleider zou te druk zijn…

Achter de medewerkster van de klantenservice balie hing een groot bord: “Wij zijn pas tevreden als u dat ook bent”☹

Gelukkig had ik een heldere ingeving; Bike Totaal Broeksema (mijn hofleverancier) heeft een accu slijper! Terug op de plaats des onheils bereidde ik mijn werkplek voor; met een lijmtang klemde ik de ketting op de stang van het hek, veiligheidsbril op, gehoorbescherming op en slijpen maar! Met wel een vreemd fietsendievengevoel… Maar door mijn veiligheidsvermomming kon ik mijn (valse) schaamte afsluiten van de buitenwereld. Het was druk bij Albert H., dus publiek genoeg. Na een geslaagde bevrijdingsactie ruimde ik mijn gereedschap op, toen er een vrouw op mij af kwam; “meneer, ik wil u toch vragen, is die fiets van u?…”  Bijzonder. Van de zeker 10 getuigen kwam deze vrouw mij rechtstreeks en beleefd vragen wat ik deed! Ik kon haar snel geruststellen, want mijn “vaste” fietsslot zat nog op slot, dus met mijn fietssleutel opende ik het tweede slot. Ik heb mijn bewondering uitgesproken voor haar moed om mij zo aan te spreken. Knap om zo rustig iemand te bevragen op zijn gedrag.

Mijn tweede aanname van deze dag -dat er bij publieke incidenten alleen maar toekijkers zijn- was gelukkig ook ontkracht😉 Wat zou ikzelf hebben gedaan?