Naast portretfotografie blijven er genoeg andere spannende onderwerpen om vast te leggen. De allermooiste zie ik vaak als ik geen camera bij me heb…
Soms zet ik zelf iets geks in scène. Maar de mooiste scheppingswonderen heb ik vaak “toevallig” gemaakt. Zoals de jonge vrouw die in het Kröller Müller museum een schilderij bekijkt dat een portret van haar zou kunnen zijn… (eerste foto)
Je moet er maar net bij zijn! Toen ik haar de foto wilde laten zien, was ze al verdwenen, ik had graag haar eigen reactie gehoord.
Of de poes die snuffelt aan een collega speelgoedtijger; ik stond er bij en fotografeerde er naar. Zoiets bedenk je niet.
De uitspraak van Herman Finkers dat je geloof, kunst en humor niet uit elkaar moet halen, helpt me ook om de verwondering er in te houden. Proberen het bijzondere te zien in het gewone. dat lukt soms al door even een ander perspectief te zoeken. Net het gewone leven; ‘t is maar van welke kant je het bekijkt.
