Het klinkt zo simpel; “zoek, verbind en ontspan”. Dat zoeken lukt nog wel. Familie, vrienden, collega’s, genoeg mooie mensen om me heen. Het zoeken buiten mijn netwerk is alweer spannender. Durf ik “……” te vragen?
Eenmaal voor de lens en in de zoeker komt de verbinding. Hoewel, die begint daarvoor al, bij het eerste contact. Hoe sterk ik verbonden ben met de ander, bepaalt voor een groot deel de schoonheid van het portret.
Dat had ik niet meteen door. Toen ik me echt toelegde op portretfotografie, had ik eerst alleen maar aandacht voor de techniek van de fotografie. Er zat niet veel leven in de foto’s. Tot ik op een (Engels) fotografie-forum feedback kreeg met de kernachtige zin: “Portrait photography is always the work of two!” Zo logisch, maar nu snapte ik het ineens… Het blijft werken aan de verbinding, nu zoek ik verder naar de ontspanning! 😉
