Het meisje met de parel, wie kent haar niet? Haar niet te doorgronden blik; blijdschap? verlangen? melancholie? angst? Wie was ze in het echt? Wat voor band had Johannes Vermeer met haar? Hoe oud was ze eigenlijk? In de film “The girl with a pearl earring” wordt er heerlijk op los gefantaseerd over deze vragen.
Vanaf het moment dat ik me bewust werd van haar bestaan, heb ik de drang gehad om het meisje als portretfoto uit te voeren. Al was het alleen maar vanwege de subtiele belichting die Vermeer toepaste. En de reflectie in die “parel”!! Hij had waarschijnlijk een hoog raam in zijn atelier met licht vanuit het noorden. Ik had al vrij snel een idee hoe ik dit in mijn zolderstudio kon benaderen. Maar het meisje zelf! De afgelopen jaren zag ik veel meisjes/vrouwen die van een afstand op haar leken, maar van dichtbij… Tot ik in de kerk ineens achter het meisje zat…! Na meerdere zondagen wist ik het zeker, ze is het! ik ga het vragen… Dat was een geweldig moment; ze stond samen met haar ouders in de hal van de kerk, zodat ik als eerste met de ouders kon overleggen over mijn ideeën. Pa en ma kregen niet eens de kans om als eerste te antwoorden toen ik om toestemming vroeg; “ja hoor, dat vind ik leuk”, zei Rivka! Aan enthousiasme dus geen gebrek. Pa en ma vonden het ook goed… Dat enthousiasme bleef, ook tijdens de eerste proef foto’s bij haar thuis. Mijn belichtingsplannen klopten en ik had meteen al een paar prachtige portretten van Rivka. Nadat haar moeder als geduldige kleedster was opgetreden kon het fotograferen beginnen. Op de iets te laag hangende parel na (een houten kraal met zilverlak gespoten), ben ik heel blij met het resultaat.
